Jednym z niedozwolonych przez prawo (w kontekście upadłości konsumenckiej) zachowań jest uprzywilejowanie wierzyciela (jednego lub kilku).
Z uprzywilejowaniem wierzyciela mamy do czynienia, w sytuacji, w której jesteśmy dłużnikiem wielu podmiotów, a wybieramy i spłacamy jedynie jednego lub niektórych.
Załóżmy, że posiadamy zadłużenie wobec 3 podmiotów, pierwszym z zobowiązań jest tzw. chwilówka, drugie wynika z pożyczki udzielonej przez bank, a ostatnie zobowiązanie jest wobec członka rodziny. Większość z dłużników w sytuacji niewypłacalności stara się spłacić jedynie długi tzw. honorowe czyli wobec rodziny. Czyn taki jest jednak przestępstwem zagrożonym karą pozbawienia wolności do lat 2. Dłużnik bowiem nie może dopuścić sytuacji, w której stawia jednego z wierzycieli ponad innych. Zatem jeśli dłużnik nie ma środków na zapłatę wszystkich swoich wymagalnych zobowiązań w pełni, to powinien dokonywać wpłaty równomierne dla każdego z wierzycieli. Przy czym równomiernie nie oznacza każdemu tyle samo, a każdemu proporcjonalnie do wysokości zadłużenia. Wówczas nie zajdą przesłanki karne wynikające z uprzywilejowania wierzycieli (art. 302 § 1 kodeksu karnego).
Jeśli nie jesteśmy w stanie spłacać swoich zobowiązań na bieżąco wobec wszystkich wierzycieli i ten stan jest trwały, wówczas mówimy o niewypłacalności co jest jednoznaczną przesłanką do ogłoszenia upadłości.